17 Mayıs 2014 cumartesi günü Antep’ten İlçemize doğru arabayla yola çıktığımda yine her tarafın yeşilliklerle dolu olduğu, ekinlerin sararmaya yüz tutmuş olduğu, herkesin işinde gücünde olduğu o eski Polateli’ni görmeyi umuyordum. Antep’ten çıkınca aslında ilçeye doğru gittikçe tarlaların, tepelerin, meraların ne kadar az yeşil olduğunun farkına varmıştım. Önümde uzayıp giden yolda yer yer çukurların oluşmuş olduğunu görerek hala bu yolun bakıma muhtaç olduğunu düşünüyordum.. Polateli’ni ilk olarak Karakuyu köyünü geçince tepeden gördüm. Aslında oradan bile çok yeşillik olmadığı kanaanatine varılabilir. İlçeye yaklaştıkça eski günler akıllara geliyor. Hani şu harmanların olduğu, mercimeklerin yolunduğu, çapa yapan insanların kalabalıkları vb. Artık o günlerin geride kaldığını görebilirsiniz.. Hele hele harman yok denebilir.

Polateli’ne vardığımda bu yıl yağışın az olduğunu dolayısıyla bu tarihte ekinlerin, meraların yeşillikten uzak kurumaya yüz tutmuş olduğunu gördüm. Akşama doğru bildiğimiz yöresel yemeklerle karnımızı doyurup başladık sohbete.. İlçede çeşitli muhtarlıklarda yönetim değişiklikleri olmuş, bazı düğünler olmuş, vb vb.. Bir de Polateli-Şahinbey Ortak Organize Sanayi Bölgesi İlçemiz sınırları içinde kurulacak olmasından dolayı, arsa, tarla, bahçe fiyatları çok yükselmiş.

Sabah olunca kalkıp gittik bahçeye. Domates, biber, patlıcan fidanlarının(şitil) çapa(kazma) zamanı gelmiş olduğundan aldık elimize kazmaları ve başladık çapalamaya (kazmalamaya).. Arada dinlenirken bir de odun közünde çay yaptık ki tadına doymak mümkün değil..Akşam üzeri eve dönüp yine sohbete devam ettik.

Bu ziyaretimde ve her ziyaretimde ilçemizin ve eski alışkanlıklarımızın giderek değişmektee olduğunu bir kere daha görmüş oldum.. Sonraki yazılarımda eski harmanlardan bahsedeceğim…